(بسم الله الرحمن الرحیم)
شاید تصور کنید هنگامه قاضیانی یک بازیگر با کارنامه نه چندان روشن است که اتفاقی امسال سیمرغ جشنواره فجر را به خانه برده است اما باید بدانید که وی پیش از این نیز برای بازی در فیلم “به همین سادگی” ساخته رضا میرکریمی، در سال ۸۶ برنده سیمرغ بلورین جشنواره فجر شده بود.
به گزارش سرویس جامعه صراط، در بخش فعالیت های تئاتر هنگامه قاضیانی در سال ۱۳۸۴ از سوی انجمن ملی منتقدان تئاتر ایران برای بازی در نمایش ” دفاتر یادداشت ” نوشته ” ژان کلود کریر ” به کارگردانی ” کتایون فیض مرندی ” کاندیدای ” بهترین بازیگر نقش اول زن ” گردید .
وی همچنین در سال ۱۳۸۶ برای بازی در فیلم ” به همین سادگی ” به کارگردانی ” رضا میرکریمی ” موفق به دریافت دیپلم افتخار و تندیس ” بهترین بازیگر نقش اول زن ” از ” شانزذهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم وارنا ” که در بلغارستان برگزار شده بود گردید .
قاضیانی در رشته جغرافیای انسانی- اقتصادی مدرک کارشناسی دارد و از دانشگاه سانفرانسیسکو نیز مدرک کارشناسی ارشد فلسفه غرب دریافت کرده است. او بارها ضمن حضور در تلوزیون و جراید، از تجربیات زندگی طولانی مدت اش در ایالات متحده گفته و از رفتارهای به دور از صداقت بعضی از غیرهنرمندان شاغل در بخش فرهنگ و هنر ابراز ناراحتی کرده بود.
اما در مقابل گلشیفته فراهانی بازیگری بود موفق در عرصه سینما اما ظاهرا جنبه موفقیت را هم نداشت. روزی به بهانه یک پیروزی سینمایی وطن را ترک کرد. مصرانه از طرف مسئولین وزارت ارشاد حمایت می شد با این که موضع گیری های بسیار عجیبی در مورد کشورش می کرد. مردم اش را “دروغگو” خطاب کرد، به گذشته اش خندید و با افتخار اعلام کرد در زمانی که مردم ایران درگیر جنگ و مشکلات بودند هر شب در میهمانی های آن چنانی مختلط وقت گذرانی می کرده است!
حتی به اندازه یک سر سوزن برای فرهنگ کشوری که پیش از این در ایام فتنه سنگ اش را به سینه می زد اهمیت قائل نشد و با همبستر شدن با یک بیگانه به بهانه باقی ماندن بر پرده سینما، بار دیگر بی ریشه بودن عقاید و فرهنگ نداشته اش را به نمایش گذاشت. گلشیفته فراموش کرد که حتی یک تصویر از بانوی ایرانی در تخت جمشید وجود ندارد چرا که ایرانیان همیشه زن را مقدس و مظهر پاکی می دانستند و از به نمایش گذاشتن گنجینه زیبایی و پاکی ایران زمین کراهت داشتند.
لاف ایران و ایرانی زدن ساده است! ارزش آن جاست که وقتی روی سن افتخار می ایستیم غرور بر عقلانیت و احساس مان چیره نشود، فراموش نکنیم که سایه لطف هزاران هم قبیله ای از جان گذشته چتر امروز و فردای زندگی ماست.
هم قبیله ای با فرهنگ ایران امروز، ۴۱ ساله است، سال هاست به هر آن چه می خواسته با تلاش و زحمت بسیار رسیده است پس تصور نکنید مثل گلی فراهانی در ابتدای راه قرار دارد و آنچه می گوید برای خوش آمد من و شمایی است که امروز هستیم و شاید فردا نباشیم. اصالت ماندگار است، فرهنگی که ریشه در قلب های هم قبیله ای های قاضیانی و امثال او ریشه دوانده است، ماندنی است.
یادمان نرود او پس از دریافت سیمرغ بهترین بازیگر زن سینمای ایران در سی امین جشنواره فجر چه جملاتی را بر زبان آورد .
زندگی کردن به گدایی در این جهان به از بی احترامی به ارواح بزرگانی است که معلم مان هستند.
شاید تصور کنید هنگامه قاضیانی یک بازیگر با کارنامه نه چندان روشن است که اتفاقی امسال سیمرغ جشنواره فجر را به خانه برده است اما باید بدانید که وی پیش از این نیز برای بازی در فیلم “به همین سادگی” ساخته رضا میرکریمی، در سال ۸۶ برنده سیمرغ بلورین جشنواره فجر شده بود.
به گزارش سرویس جامعه صراط، در بخش فعالیت های تئاتر هنگامه قاضیانی در سال ۱۳۸۴ از سوی انجمن ملی منتقدان تئاتر ایران برای بازی در نمایش ” دفاتر یادداشت ” نوشته ” ژان کلود کریر ” به کارگردانی ” کتایون فیض مرندی ” کاندیدای ” بهترین بازیگر نقش اول زن ” گردید .
وی همچنین در سال ۱۳۸۶ برای بازی در فیلم ” به همین سادگی ” به کارگردانی ” رضا میرکریمی ” موفق به دریافت دیپلم افتخار و تندیس ” بهترین بازیگر نقش اول زن ” از ” شانزذهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم وارنا ” که در بلغارستان برگزار شده بود گردید .
قاضیانی در رشته جغرافیای انسانی- اقتصادی مدرک کارشناسی دارد و از دانشگاه سانفرانسیسکو نیز مدرک کارشناسی ارشد فلسفه غرب دریافت کرده است. او بارها ضمن حضور در تلوزیون و جراید، از تجربیات زندگی طولانی مدت اش در ایالات متحده گفته و از رفتارهای به دور از صداقت بعضی از غیرهنرمندان شاغل در بخش فرهنگ و هنر ابراز ناراحتی کرده بود.
اما در مقابل گلشیفته فراهانی بازیگری بود موفق در عرصه سینما اما ظاهرا جنبه موفقیت را هم نداشت. روزی به بهانه یک پیروزی سینمایی وطن را ترک کرد. مصرانه از طرف مسئولین وزارت ارشاد حمایت می شد با این که موضع گیری های بسیار عجیبی در مورد کشورش می کرد. مردم اش را “دروغگو” خطاب کرد، به گذشته اش خندید و با افتخار اعلام کرد در زمانی که مردم ایران درگیر جنگ و مشکلات بودند هر شب در میهمانی های آن چنانی مختلط وقت گذرانی می کرده است!
حتی به اندازه یک سر سوزن برای فرهنگ کشوری که پیش از این در ایام فتنه سنگ اش را به سینه می زد اهمیت قائل نشد و با همبستر شدن با یک بیگانه به بهانه باقی ماندن بر پرده سینما، بار دیگر بی ریشه بودن عقاید و فرهنگ نداشته اش را به نمایش گذاشت. گلشیفته فراموش کرد که حتی یک تصویر از بانوی ایرانی در تخت جمشید وجود ندارد چرا که ایرانیان همیشه زن را مقدس و مظهر پاکی می دانستند و از به نمایش گذاشتن گنجینه زیبایی و پاکی ایران زمین کراهت داشتند.
لاف ایران و ایرانی زدن ساده است! ارزش آن جاست که وقتی روی سن افتخار می ایستیم غرور بر عقلانیت و احساس مان چیره نشود، فراموش نکنیم که سایه لطف هزاران هم قبیله ای از جان گذشته چتر امروز و فردای زندگی ماست.
هم قبیله ای با فرهنگ ایران امروز، ۴۱ ساله است، سال هاست به هر آن چه می خواسته با تلاش و زحمت بسیار رسیده است پس تصور نکنید مثل گلی فراهانی در ابتدای راه قرار دارد و آنچه می گوید برای خوش آمد من و شمایی است که امروز هستیم و شاید فردا نباشیم. اصالت ماندگار است، فرهنگی که ریشه در قلب های هم قبیله ای های قاضیانی و امثال او ریشه دوانده است، ماندنی است.
یادمان نرود او پس از دریافت سیمرغ بهترین بازیگر زن سینمای ایران در سی امین جشنواره فجر چه جملاتی را بر زبان آورد .
زندگی کردن به گدایی در این جهان به از بی احترامی به ارواح بزرگانی است که معلم مان هستند.
منبع : جنیش سایبری 313
“فارسی‌وان” و “من و تو” در آمریکا غیرقابل پخش هستند!